"Umut nasıl bir çocuktur?" deyince aşağı yukarı aynı şeyi söyler, ağır abi, asabi biraz, zor bir çocuk...
Ve tecrübeli annelerden sürekli duyduğum bir şey vardı : “ 3 yaşında rahatlarsın” Pek inanasım gelmezdi, ama artık bu teze inanıyorum gerçekten. Anneliğimin en keyifli zamanlarını yaşıyorum diyebilirim, aman MAŞALLAH Allah bozmasın :) Tabii ki huylu huyundan vazgeçmez, birden süt dökmüş kedi olmadın, ama bence çok aşama kattettik...
3. yaşgünündeki Şimşek Mc Queen krizi sanki milat oldu, o günden sonra becerilerin de tavırların da çok değişti.
Artık tam olarak konuşabiliyorsun sayılır, ve bu da bizi de seni de çok rahatlattı. Artık muhabbet ediyoruz, cır cır böceğim diyorum sana, hiç susmuyorsun, masallar hikayeler bile anlatıyorsun, ve genelde bunlar da arabalar, ambulanslar, polisler hakkında oluyor :)
" Araba kaza yapmış, takla atmış, ambulans gelmiş, hastaneye kaldırmış doktorlar" .... anlatıyorsun :)
anlaşamadığımız noktalarda uzun uzun anlatıyorum sana neden olur, neden olmaz…
her zaman dinlemiyorsun tabi, her zaman işe yaramıyor belki ama eskisinden çok farklı kesinlikle. Daha bi büyüdün, daha bi akıllandın son 1 ay içerisinde.
Dil gelişimin, ağzından çıkan sözleri takip etmek çok keyifli. On 1-2 ay içinde gerçekleşen, aklıma gelen ve not aldığım bazı diyalog örnekleri:
Bir şey yapmak istediğin zaman en sevimli sesinle:
“Anne yütfen, yütfen”
“izin verdin mi anne ?”
Cilveleşirken “oğlum seni yerim” dediğimde
“ Anne yeme çok acışşş (acır)”
Babası Japonya’dayken babsıyla telefonda konuşuırken. Babasının uzakta olduğu bildiği için ve gittiği en uzak yer babannesinin dedesinin yanı olan oğlum..
“baba nasılsın? ………….. babanneme dedeme Ali babana selam söyle” :)
Annesini babasını severken:
“güzeş anne güzeş baba :)” (güzel)
Anneyle kavga ettiğinde, bana seni sevniyommm!! Dediğinde, tamam oğlum, o zaman çöpe at beni dediğimde
“ Ama sen çöpe sığmazsın kiii :) ”
Anneyi takıntılarıyla illa öyle olacak tutturmalarıyla sıktığında “takıntılı seni” dediğimde
“ takıntılı sensin!!”
Uyuma hazırlıkları süresinde 20 dakika önce WC’ye gittiği halde, ne olur ne olmaz diye sormak isteyip
- Oğlum çiş var mı?
- Hayır
- Emin misin
- Emin değilim anne farkındayım, ama sen farkında değilsin, demin yaptım…
( Bu diyalog beni şok etti tabi :)
Son zamanlarda ikili cümleleri çok kuruyorsun mesela:
“Dede- anne benimle oynamak ister misin yoksa istemez misin ?” Gel de bu tatlı dilden sonra oynamak isteme :)
“ Kaplumbağalar yüzer mi yoksa yüzmez mi?” Meraklar başladı yani yandık :)
“ Anne, bana yardım etmeye hazır mısın hazır değil misin ” :)
Kötü bir davranışta bulunduğu zaman annesinin- babasının- dedesinin ikaz içeren bakışlarına karşılık tüm sevimliliğiyle, o bakışların kızgınlığa dönüşmemesini anında engelleyen bir şekilde
“Şaka yaptım, şaka .. Sırıtarak
Anne babası birz yüksek sesle konuşsun birbiriyle, hemen
" Anne baba sakin olun, rahatsız oluyorum" :)
Anne okula gideceği zaman " Anne sen gidiyon mu? tamam izin verdim, ağlamaycam " :)
Daha neler neler... daha çok şey var ama herşey satırlara sığmıyor, kelimeler yetmiyor. ama bana göre en tatlı hallerin son zamandaki hallerin :)
Bir değişiklik daha var, önceden yaşıtlarınla bir araya geldiğinizde her biriniz ayrı oyuncaklarla oynardınız, iletişim kuramazdınız. Ama son zamanlarda bir araya geldiğinizde güzel oyunlar kuruyorsunuz, diyaloglar yaşıyor, eğleniyorsunuz, sizi izlemek çok keyifli oluyor :)
Yemek düzeninde de biraz gelişme var, mesela yumurta ve patates yemiyordun, yemeye başladın. Peyniri de hala sevmiyorsun ama yine de makarnana, tarhana çorbana, böreğine koyunca yiyorsun. Bu da iyi bir gelişme bizim için. Bir yaşından beri yemeğini kendi yemek isteyen, çatalı kaşığı mükemmel kullanan oğlum, 2-3 ay boyunca sen yedir dönemindeydi, ama çok şükür geçici bir sürelik bir durummuş. Tekrar kendi yemeğini kendin yemeye başladın.
Şimdilik bloğumuzdan bu kadar.
Belki tekrar görüşürüz, belki görüşmeyiz blog arkadaşlarımızla, hoşçakalın...
