HAYATIMIN İLK SENESİNDE BEN :)

İlk senemden kareler... Fotoğrafların çoğu diğer bilgisayarda ve o da bozuk yapılacak inşallah... O yüzden sadece facebook'a eklediğim fotoğrafları ekleyebildim onlar da mini mini güzel oldu :)







<


















































Bu koskoca 1 yıl nasıl geçti nasıl bir bebektin onu kısaca özetlemeye çalışayım ...

14 Şubat 2008de sürpriz bir şekilde hayatımıza girdin ayrıntılarını daha önce blogda yayınlamıştım
Seni ilk gördüğümde ilk sözüm ne kadar güzel bir şeysin sen!!!! olmuştu ve sürekli kafanı koklayıp saçlarını öpüp durmuştum :)

İlk günler uykusuzluk ve şaşkınlıkla seni gerektiği gibi bakabilecek miyim bu işi becerebilecek miyim diye panikler yaşamıştım açıkçası lohusalık hüznüymüş bu psikolojinin adı :( Ansızın gelivermiştin çünkü!
kontrole gidip doğuma alınmıştım ve daha doğum fikrine alışmamıştım bir anda oldu bitti anlayamadım...

İlk günler sürekli ağlıyordum çok duygusaldım seni emzirirken de çok duygulanıyordum gözlerim doluyordu çok ama çok özel bir duyguydu Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah :)

İlk günler sürekli uyuyordun sadece emmek için uyanıyordun Her gelen seni uyurken buluyordu özellikle de teyzenler bu duruma çok bozuluyordu :)
Sen uyuyordun tabi ama ben geceleri çok fazla kalkıyor emzirme alt değişme seanslarıyla boğuşuyordum...
Yine de halimden memnundum uyuyan bebek her zaman daha iyidir diyordum :) Tek problemimiz altını açarken biryerlerini kesiyormuşuz gibi bağırarak çığlık çığlığa ağlamandı :( Giydirirken de aynı şekilde...
Çok yorucu oluyordu ve de yıpratıcı :( görenler ne oluyor bu çocuğa böyle niye bağırıyor biryerleri acıyor herhalde diyorlardı...
ama biz alışmıştık artık olağan bir ağlama olduğuna ikna etmek zor oluyordu insanları :(
gerçekten anlatılmaz yaşanır …

20 günden sonra daha fazla uyanık kalmaya başladın zaten 21 gün erken doğmuştun...
Bebekler erken doğarlarsa 40 haftasını doldurana kadar kendilerini annelerinin karnında sanar çok uyurlarmış bizde de öyle oldu sanırım ...

Hele hele 1,5 ayı geçtikten sonra geceleri uyusan diye dualar etmeye başladık çünkü kolik nöbetlerin başlamıştı :( Akşamları 8-9 ila 1-2 arası herhangi bir saatte başlayıp ne yapsak bitmeyen ağlama nöbetleri...
Ağlamak ama ne ağlamak minicik bebek saçını başını yoluyor yakalarımızı çekiştiriyor sinir buhranı geçirircesine çok ama çok zor günlerdi ayrıntıları yine daha önceki yazılarımda ilk aylarda var.


4 aydan sonra azalarak sona erdi çok şükür bu nöbetler ... Çok yıpratıcı ve çok zor günlerdi. İçimiz parçalanıyordu :(

Kolik henüz sebebi ve çaresi bulunamayan bebek rahatsızlığı gaz ile birlikte geliyor çoğu zaman ve bebeğin anne karnını özlemesi dünyaya adapte olamaması da tetikliyormuş özetle...

Koliğimiz bitti ama sen her zaman zor ve nazlı çok ağlayan bir bebek oldun :( İsteklerini her zaman ağlayarak dile getiriyorsun ve bu da beni çok yoruyor ama her halin de çok tatlı kıyamıyorum sana :( SAğlıklı ol da nazın cazın çekilir bir şekilde :)

İlk 4 ay genelde emerken uyuyakalıyordun ama 4 aydan sonra bu geçti. Atak ya da diş dönemlerinde uyku problemleri çok yaşadık. Normal szamanlarda düzenin aynıydı ama erken yatan bir bebek değilsin. Çok uzun uykuları olan bir bebek te değilsin... Doğdun doğalı hatta hamileliğimden beri 5 saatten fazla deliksiz uyumadım. tabi 5 saat en şanslı olduğum çook nadir zamanlarda ayda yılda bir :) Genelde 2-3 yada 4 saaat en fazla ...

Uyuma stilin çok tatlı. Ağzına emziğini eline de bir tişörtünü verip ayakta sallayınca genelde transa geçiyorsun :) Ama tabi çok uykun gelmiş olması gerek öyle kolay kolay da uyumuyorsun.


Nazlılıktan başka bir huyun da üşengeçliğin oğlum :) her şeyi yaşıtlarının çoğundan geç yaptın tabi çok ta geç olmadı belki de tam zamanı biz acele ettik belki de bazı şeyler için :)

6 aylıkken yatakta kendin döndün, 7,5 aylıkken sanırım asker talimi şeklinde emekledin 8;5 aylıkken tam olarak emekledin Ama sıralamayı zamanında yaptın sanırım emeklemenin ardından uzun sürmedi sıraladın ama yürümek için çaban olmadı…


Bakalım ne zaman yürüyeceksin az kaldı diyor görenler ama bakalım... Tam 1 yaş 1 haftalıkken taytay durdun ve adım attın. Çok mutlu olduk biz de sen de :) Ama yine çok temkinlisin ger zaman denemiyorsun adım atmayı ve ellerini bırakmayı..

Büyümenin her aşaması ayrı bir tat ayrı bir zevk canım oğlum :)
Allah hepimize sağlık sıhhat ağız tadı versin de inşallah daha çok güzel günler görelim canım oğlum...

Daha yazılacak çok ama çok şey var bazı şeyler için kelimeler yetmiyor ama hepsini bloğa ekleyemiyorum hem vakit hem kelimeler yetmiyor...