UMUT DÜNYASI: UMUT'U BEKLERKEN

1. Trimester ( ilk 3 ay)

Canım oğlum; 28 haziran 2007 günü baban Japonya'dayken dayanamadım test yaptım, pozitif çıktı. Ama daha önceki kötü tecrübemden dolayı da kendimi çok kaptırmak istemedim bir süre bekleyip herşey yolunda gidecek mi bakalım diye beklemeye, çekirdek aile dışındakilere ondan sonra söyleme kararı aldım.

Bu testi yaptığımda daha 4 haftalıktın ve ben 7 haftalık olana kadar doktora gitmedim özellikle. Çünkü ultrasonda o haftadan önce görünmeyebiliyo aksilikler olabiliyo ve benim bu aksilikleri göze almaya gücüm yoktu.

İyi ki de beklemişim çünkü gittiğimde kalp atışların bile belliydi. Tabi daha minnacık nokta şeklinde görünüyodun ama o kalp atışlarını görmek bana müthiş bir heyecan yaşatmıştı.
o gün kandildi hangi kandildi hatırlamıyorum ama bir kaç eş dosta kandil tebriğiyle beraber hamile olduğumun müjdesini de verdim.

İlk 3 ay benim için çok endişeli geçti çünkü her an seni kaybetme korkusu yaşıyodum ve aynı şeyleri tekrar yaşamak istemiyordum. Hamilelik belirtileri de çok aşırı hissetmediğim için arada tedirgin oluyodum ve bu yüzden sık sık doktora gidip iyi haberlerini alıyodum.

Bu görüntülerde sen 10 haftalıktın ve bu kadar minnacık bişeyin bu kadar sevimli olabileceğini, kafasının, burnunun bile belli olacağı hiç aklıma gelmemişti. Kolların bacakların bile oynuyodu çok güzeldi. Doktorun yanından çıktığımda mutluluktan uçuyordum resmen. Çok şükür herşey gayet iyi gitti ve riskli dönem olan 12 haftayı güzelce atlattık.

2. Trimester (4-5-6. Aylar)

Daha 13 haftalıktın ki bir oğlumuz olacağını öğrendik. babanın tepkisi çok komikti, doktora "nerden anladınız erkek olduğunu? diye sordu. O da "tabii ki pipisinden" dedi, güldük. Eve gitmeden daha anneannen ve teyzenlere yeni haberimizi verdim ve eve gittiğimizde de internetten erkek isimlerine bakıp daha o günden "Umut" olabilir diye düşündüm. Baban ilk başta daha değişik bir isim olsun biraz daha düşünelim dedi ama sonra herkes seni daha karnımdayken "Umut" diye sevince o da alıştı ve adın daha doğmadan "Umut" oldu. Karnım 4. ayda belli olmaya başlamıştı ve artık insanlar dışarıdan bakınca hamile olduğumu anlamaya başlamıştı ve bu benim çok hoşuma gidiyordu. İlk 3 ayda almadığım kiloları da hızla almaya başlamıştım. 16. haftada da ilk kıpırtılarını hissetmeye başladım. harika bir duyguydu ve ilk zamanlar seni her hissettiğimde gözlerim doluyordu. Başta anlık hareketlerdi, karnımın içinde bişey kayıyodu sanki, sonra uzun sürmeye başladı. Genelde başkaları geç hissedermiş ama maşallah oğlum, öyle hareketliydin ki baban da daha ilk zamandan hissedebildi seni. Çünkü bi oynamaya başladın mı bi süre hiç durmuyordun. Hareketlerini hissetmeye başlayınca

da artık daha rahattım, 2 haftada bir doktora koşmuyordum :)

Henüz alışveriş yapmaya çekiniyodum ya kötü şeyler olursa diye ama Zeyland çocuk mağazasına gidip o güzel şeyleri görünce ilk alışverişini yaptım. 5 aylık falandın sanırım ve sana çok güzel şeyler aldım. Yatak takımın, hastane çıkışın ve birkaç güzel cici daha.

3.Trimester ( son 3 ay)

24 haftalıktın doktorumuz Doç. Dr. Altay Gezer'in muayenehanesine gidip ileri düzey ultrasona girdik ve tüm organlarını inceledi. Çok şükür hiçbi sorun görünmüyordu ve içimiz rahat etti. Artık hareketlerin ufak pıt pıtlar yerine güm gümlere dönüşmeye başlamıştı. Önceden sadece 1 elimizle hareketini hissediyorduk, ama artık 1 el yetmemeye başladı 2 elimizle ancak hissediyorduk. Karnım da kocaman oluyodu artık, ama öyle çok hantal bir hamile tablosu çizmedim sanırım. Ben çok daha fazla şişeceğimi sanıyordum öyle olmadı. Artık gece uykudan sık sık uyanıyodum ve karnımın ağırlığından dolayı bir taraflarım çok ağrımış oluyodu her uyandığımda. Çünkü sadece yana yatabiliyodum. Ama tüm zorluklarına ağrılarına rağmen hiç bir zaman hamilelikle ilgili bi şikayetim olmadı, aksine o kadar mutlu bir hamileydim ki tüm sıkıntılara rağmen o mutluluk ağır basıyodu hiç şikayet etmiyodum. hamilelik dönemi gerçekten çok özel bir dönemdi ve hatta daha bile uzun sürse hoşuma gidecekti sanki. Seni içimde hissetmek müthiş bir duyguydu bi tanecik oğlum benim.

Altay Bey'e son kontrolümüzde 7 aylık falandın sanırım. Altay Bey tam yüzünü fotoğraflandıracaktı, babanla merakla bekliyoduk ki ellerini yüzüne götürdün. Biraz bekledi ellerini çekersin diye, çekmeyince karnımla oynadı rahatsız ol da çek diye ama malesef çekmedin. Beni diğer tarafa döndürdü ama yine hiç oralı olmadın. "Amma inat oğlunuz var kime çekmiş bu?" dedi. olsun, sen sağlıklıydın ya doğduktan sonra nasıl olsa bol bol görecektik yüzünü :))

Ve ben daha hamileliğime doyamadan hiç ummadığımız bir anda geliyorum dedin :))

HAMİLELİKTEN FOTOLAR